سمپوزیوم مجسمه سازی ایران را بیشتر بشناسیم

از عمر برگزاری این سمپوزیوم در ایران کمتر از یک دهه می گذرد . با وجود نوپایی برگزاری سمپوزیوم مجسمه سازی تهران نسبت به نمونه های جهانی ، این رویداد توانسته جایگاه ویژه ای بین هنرمندان پیدا کند و مجسمه سازان متعددی را از ایران و خارج از کشور به خود جلب کند . نخستین سمپوزیوم مجسمه سازی تهران سال 1385 با حضور 22 هنرمند ایرانی و خارجی در بوستان چیتگر با تکنیک های چوب، سنگ ، آهن و پی وی سی کلید خورد اما در دوره های بعدی هر سمپوزیوم به تکنیک خاصی اختصاص داده شد . دوره دوم با تاخیر سه ساله در آبان ماه 1388 با تکنیک آهن در نگارخانه برگ ، دوره سوم سال 1390 با تکنیک سنگ در برج میلاد و دوره چهارم در 1391 با تکنیک سنگ در باغ موزه زندان قصر و دوره پنجم در 1392 با تکنیک چوب در بوستان نوروز برگزار شد؛ دوره ششم سمپوزیوم مجسمه سازی هم که این روزها در حال برگزاری است و تکنیک این دوره سنگ است .
از تهران تا شهر های دیگر
سمپوزیوم مجسمه سازی تهران و شیوه جذاب برگزاری آن که در یک زمان واحد تعدادی مجسمه ساز کنار هم اقدام به خلق مجسمه می کنند . آن قدر برای دیگر شهر ها جذاب شده که چندین سمپوزیوم در اصفهان ،کرمان،شیراز،زاهدان،قشم و پدیده مشهد شکل گرفت .هر چند که برخی از این رویدادها در نخستین گام خود خود ماندند. البته این روزها نیز نخستین سمپوزیوم دوسالانه مجسمه سازی تبریز از سوی سازمان زیبا این استان در حال برگزاری است .
در دانشکده های مجسمه سازی ایران مجسمه سازی با تکنیک سنگ آموزش داده نمی شود و تنها در واحد آشنا با مواد اطلاعات اندکی درباره سنگ در اختیار مجسمه سازان جوان گذشته می شود . از این رو بیشتر دستیاران و دانشجویان نخستین مواجه شان با سنگ در جریان سمپوزیوم مجسمه سازان تهران صورت گرفته است و اتفاقاً نخستین مجسمه را با این تکنیک ساخته اند . البته در سطح شهرهای ایران به جز شیرهای سنگی به جای مانده از دوره های تاریخی پیشین و مجسمه های ابوالحسن خان صدیقی ، کمتر پیش آمده که مجسمه ای با این تکنیک ساخته و در سطح شهر نصب شود .

محل جولان جوانان
با اینکه عمر مجسمه سازی مدرن در ایران تنها به یک قرن می رسد و در یک دهه اخیر مجسمه سازی در ایران با رشد روبه جلویی مواجه شده است ،اما در عرصه بین المللی برخی از چهره های مجسمه سازی ایران همچون پرویز تناولی از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند . برخی از چهره های مجسمه سازی ایران نیز توانسته اند در سمپوزیوم های مجسمه سازی متعددی در عرصه بین المللی شرکت کنند و حائز رتبه های بالا شوند اما در بیشتر سمپوزیوم هایی که در ایران برگزار می شود ، مجسمه سازان جوان حضور پر رنگ تری دارند ، برگزارکنندگان سمپوزیوم نیز با آگاهی از این نکته از همان دوره نخست ، شکل برگزاری آن را آن را به گونه ای طراحی کردند که در عین حرفه ای بودن ، یک دوره فشرده آموزشی برای مجسمه سازان ایرانی باشد . در این زمینه یکی از راهکارها این بود که در هر دوره تعدادی از دانشجویان مجسمه سازی که طرح های شان برای شرکت در بخش اصلی انتخاب نشده به عنوان دستیار ، شرایط حضورشان در سمپوزیوم مهیا شود .
همچنین در سمپوزیوم مجسمه سازی تهران از دوره سوم که با تکنیک سنگ برگزار شد ، 10 مجسمه ساز جوان به بخش دانشجویی با بخش اصلی در ابعاد متریالی است که در اختیار مجسمه سازان این بخش گذاشته می شود . شرکت کنندگان این بخش دستیاری در اختیار آنها گذاشته شده در کنار دو مجسمه ساز حرفه ای است و همین موضوع سمپوزیوم بتوانند از اطلاعات و تکنیک های تخصصی که این مجسمه سازان برای خلق اثر به کار می برند ، بهره بگیرند .
یک مجسمه فیگوراتیو
در ششمین سمپوزیوم مجسمه سازی تهران گرایش عمده به فرم است و تنها یک مجسمه در این دوره حال و هوای فیگوراتیو دارد که بنا به نظر شورای انتخاب آثار متشکل از ، ایرج محمدی ، حمید شانس ، قدرت الله معماریان ، محمدرضا ذبیح الله زاده و محمدرضا یزدی معرفی می شود . با توجه به محدوده بودن زمان برگزاری سمپوزیوم ، هیات داوران تلاش کرده طرح هایی را انتخاب کند که قابلیت اجرا در زمان محدود را داشته باشند .
با اینکه بیش از نیمی از زمان برگزاری سمپوزیوم مجسمه سازی تهران گذاشته است ، بخش عمده در روز پایانی سمپوزیوم طی مراسمی برگزیدگان این دوره از سمپوزیوم معرفی خواهند شد . برگزیدگان با رای داوران نهایی متشکل از ، حمید شانس ، جان گوگا بریشویلی از گرجستان و علی جبار حسین هنرمند دانمارکی عراقی تبار انتخاب خواهند شد .