رعایت راه حلهای زیر(حسب مورد)، در صورت با اهمیت بودن آثار ریالی، الزامی است:
۱) در مواردیکه طبق قوانین و مقررات موضوعه، قرارداد فیمابین شرکت و کارکنان و یا ضوابط، عرف و رویه‌های موجود، شرکت ملزم به پرداخت مزایای پایان خدمت به کارکنان خود باشد و این مزایا
بر اساس مدت سنوات خدمت هریک از کارکنان به کلیه آنها تعلق گیرد، لازم است در پایان هرسال مالی بدهی شرکت از این بابت تا تاریخ ترازنامه برآورد و بعنوان ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان در حسابها منظور گردد. این ذخیره در ترازنامه در زمره بدهیهای غیرجاری طبقه‌بندی میشود.
۲) چنانچه شرکت قبلاً برای مزایای پایان خدمت کارکنان خود ذخیره‌ای درحسابها منظور نکرده باشد، اما در پایان سال مالی جاری نسبت به ایجاد ذخیره از این بابت تصمیم‌گیری کند، آثار سال جاری ناشی از ایجاد ذخیره باید به حساب هزینه‌های مربوط (حسب مورد: سربار کارخانه، توزیع و فروش و عمومی و اداری) منظور شود. د رمورد نحوه انعکاس محاسبات مربوط به سنوات قبل جهت اندازه‌گیری نتایج عملیات، حسب مورد، طبق یکی از حالات زیر برخورد خواهد شد:
الف) در صورتیکه شرایط تجویز کننده ایجاد ذخیره در سال یا سالهای قبل وجود داشته، اما نادیده گرفته شده است، با آثار مربوط به سنوات قبل باید بعنوان اصلاح اشتباه دوره‌های قبل برخورد شود.
ب) در صورتیکه شرایط تجویز کننده ایجاد ذخیره در سال یا سالهای قبل وجود نداشته و درسال جاری بوجود آمده باشد، آثار محاسباتی مربوط به سنوات قبل اصلاح اشتباه نبوده، بلکه باید با آن بعنوان یک قلم غیرمترقبه برخورد نموده و آن را در صورت حساب سود و زیان بطور جداگانه نشان داد.
ج) چنانچه شرکت تحت شرایط خاص و بطور مقطعی ناگزیر از و یا مایل به پرداخت مزایای پایان خدمت به برخی از کارکنان خودباشد، در این حالت معمولا” نیاز به تامین ذخیره‌ای از این بابت نبوده و توصیه میشود مبالغ پرداختی همزمان با پرداخت، به هزینه دوره منظور و در گروه سایر درآمدها و هزینه‌ها منعکس شود.