الف ـ عوارض سبز
ماده 27ـ واحدهای
تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده که به تشخیص سازمان حفاظت محیط
زیست، حدود مجاز و استانداردهای زیست‌محیطی را رعایت نمی‌کنند، در صورتی که
در مهلت زمانی که توسط سازمان مزبور برای آنها تعیین می‌شود، نسبت به رفع آلایندگی
خود اقدام ننمایند، براساس معیارهایی نظیر شدت، مدت، نوع و مکان آلایندگی با
نرخهای نیم‌درصد (%0/5)، یک
درصد (%1) و یک
و نیم درصد (%1/5)، به مأخذ
فروش کالا یا خدمات، مشمول عوارض سبز می‌شوند. این حکم در مورد کلیه واحدهای
آلاینده، اعم از واحدهای معاف و غیرمعاف، صادراتی و واحدهای مستقر در مناطق آزاد
تجاری‌ـ صنعتی و مناطق ویژه اقتصادی جاری است. معیارهایی که در تعیین سطح
آلایندگی واحدها، مبنای عمل سازمان محیط زیست قرار می‌گیرد، حداکثر سه‌ماه پس از
لازم‌الاجراءشدن این قانون، توسط کارگروهی متشکل از نمایندگان سازمان حفاظت محیط
زیست و وزارتخانه‌های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، صنعت، معدن و تجارت،
کشور و امور اقتصادی و دارایی (سازمان) تهیه می‌شود و به‌تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
میزان فروش واحدهای موضوع این ماده بر اساس سامانه
مودیان یا اظهارنامه‌ای که به همین منظور به سازمان ارائه می‌شود، تعیین می‌گردد.
تبصره 1ـ در صورتی‌که
واحدهای موضوع این ماده، دارای خطوط تولیدی مجزا با محصول مستقل از هم باشند عوارض
سبز صرفا از خطوط آلاینده دریافت می‌شود.
تبصره 2ـ در صورتی که
واحدهای موضوع این ماده، در قبال أخذ کارمزد مشخص از اشخاص نسبت به تولید اقدام
نمایند، درآمد این واحدها ناشی از تولید مذکور، با پنج برابر نرخهای مذکور در صدر
این ماده مشمول عوارض سبز می‌شود. شرکتهایی که
در زنجیره تولید بنزین و سوخت هواپیما، نفت سفید، نفت
کوره، نفت‌گاز، گازطبیعی و برق فعالیت می‌کنند، از شمول حکم این تبصره
مستثنی می‌باشند. قیمت فروش فرآورده به مصرف‌کننده نهائی مبنای محاسبه عوارض موضوع
این ماده‌برای شرکتهای زنجیره تولید بنزین و سوخت هواپیما، نفت
سفید، نفت کوره، نفت‌گاز، گازطبیعی و برق می‌باشد
که شرکتهای بالادستی آنها متضامنا مسوول پرداخت عوارض مربوط هستند.
تبصره 3ـ سازمان حفاظت
محیط زیست مکلف است حداکثر ظرف شش
ماه پس از تاریخ لازم‌الاجراءشدن این قانون، پایگاه اطلاعاتی واحدهای آلاینده
را ایجاد نماید و امکان دسترسی برخط سازمان به سامانه مزبور را فراهم کند. سازمان
حفاظت محیط زیست موظف است نام واحدهای آلاینده و سطح آلایندگی آنها را در پایگاه
مزبور درج نموده و آن را مستمرا به‌روزرسانی کند.
تبصره 4ـ در صورتی که
سازمان حفاظت محیط زیست نام واحدی را در پایگاه واحدهای آلاینده درج نماید یا سطح
آلایندگی آن واحد را در پایگاه مزبور افزایش دهد، واحد موردنظر از ابتدای دوره
مالیاتی بعد، حسب مورد، مشمول عوارض سبز می‌شود، یا نرخ عوارض مزبور برای آن واحد
افزایش می‌یابد.
تبصره 5ـ در صورتی که
سازمان حفاظت محیط زیست نام واحدی را از پایگاه واحدهای آلاینده حذف نماید، یا سطح
آلایندگی آن واحد را در پایگاه مزبور کاهش دهد، واحد موردنظر از ابتدای همان دوره،
حسب مورد، از پرداخت عوارض سبز معاف می‌شود، یا نرخ عوارض مزبور برای آن واحد کاهش
می‌یابد.
تبصره 6ـ سازمان حفاظت
محیط‌زیست موظف است حداکثر ظرف یک‌ماه از تاریخ درخواست واحد آلاینده، در خصوص رفع
یا کاهش آلایندگی آن واحد اعلام نظر نماید و هرگونه تغییر در وضعیت واحد موردنظر
را در پایگاه اطلاعاتی واحدهای آلاینده منعکس نماید. در صورت عدم اعلام نظر سازمان
حفاظت محیط زیست در مهلت مقرر، واحد مزبور به صورت خودکار از فهرست واحدهای
آلاینده خارج می‌شود.
تبصره 7ـ سرمایه‌گذاری‌هایی
که به‌منظور رفع یا کاهش آلایندگی واحدهای آلاینده انجام می‌شود، در صورت تأیید
رفع یا کاهش آلایندگی توسط سازمان حفاظت محیط زیست، در سال اول یا سالهای بعد، از
بدهی عوارض آن واحدها کسر می‌شود و در صورتی که به رفع یا کاهش آلایندگی منجر
نشود، به‌عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی پذیرفته می‌شود.
تبصره 8ـ در صورتی‌که
پالایشگاهها و نیروگاههایی که سوخت اصلی آنها نفت کوره و نفت‌گاز
نیست، در مقاطع خاصی از سال با درخواست دولت، مجبور به استفاده از سوخت‌های مزبور
شوند، سازمان حفاظت محیط زیست موظف است این موضوع را در احتساب سطح و مدت آلایندگی
آن واحدها لحاظ نماید و افزایش آلایندگی ناشی از استفاده نفت کوره و نفت گاز را
مطابق با قبل از الزام مزبور محاسبه کند.
تبصره 9ـ اعلام سازمان
حفاظت محیط زیست صرفا برای دوره‌های بعد از ثبت در سامانه ملاک اعتبار است و
سازمان مذکور مجاز به اظهار نظر نسبت به رفع و یا آلایندگی واحدهای تولیدی برای
دوره‌های ثبت‌شده در سامانه تحت عنوان اصلاح و تصحیح اشتباه نیست.
تبصره 10ـ یارانه پرداختی
دولت موضوع بند «ج» تبصره (2) ماده
(5) این قانون،
جزء مأخذ محاسبه عوارض سبز نیست.
تبصره 11ـ مودیان موضوع
این ماده‌مکلفند اظهارنامه هر دوره را مطابق نمونه ای که سازمان
تعیین می‌نماید حداکثر تا پایان ماه پس از انقضای دوره، تسلیم و عوارض را ظرف مهلت
مزبور به حساب تعیین شده واریز نمایند. عدم تسلیم اظهارنامه در مهلت‌های مقرر موجب
تعلق جریمه غیرقابل بخشودگی به میزان ده‌درصد (%10) عوارض موضوع این ماده‌می‌باشد و در
صورت تأخیر در پرداخت عوارض، مشمول جریمه موضوع ماده (37) این قانون می‌شود.
واحدهای عضو سامانه مودیان ملزم به ارائه اظهارنامه موضوع این تبصره نبوده و
سازمان به استناد فروش ابرازی آنها در سامانه مودیان، عوارض آلایندگی را وصول می‌کند.
ب ـ مالیات و عوارض شماره‌گذاری
وسائط نقلیه
ماده 28ـ شماره‌گذاری
انواع خودروهای سبک و سنگین و موتورسیکلت، براساس رتبه انرژی آنها، که به تأیید
سازمان ملی استاندارد ایران رسیده است، طبق نرخهای مندرج در جدول زیر مشمول
مالیات و عوارض سبز می‌باشد. مأخذ مالیات و عوارض موضوع این ماده، قیمت فروش
کارخانه در مورد تولیدات داخلی و مجموع ارزش گمرکی و حقوق ورودی برای خودروهای
وارداتی است.
(ارقام جدول ذیل به درصد می‌باشد)
تبصره 1ـ مأخذ
مالیات و عوارض موضوع این ماده‌برای انواع خودروهای سبک و سنگین و
موتورسیکلت‌های تولید داخل یا وارداتی تا پایان دی‌ماه، توسط سازمان تعیین و
برای اجراء در سال بعد اعلام می‌شود. مأخذ مزبور برای وسائط نقلیه‌ای که
جدیدا تولید یا وارد می‌شوند، بلافاصله پس از تولید یا واردات توسط سازمان
تعیین و اعلام می‌شود.
تبصره 2ـ خودروهای
سبک و سنگین و موتورسیکلت‌های برقی و تمام برقی (هیبرید پلاگین) به تشخیص
وزارت صنعت، معدن و تجارت مشمول مالیات و عوارض موضوع این ماده‌نمی‌باشد.
تبصره 3ـ وزارت صنعت، معدن و تجارت مکلف است ظرف سه ماه
از تاریخ ابلاغ این قانون، با همکاری سازمان حفاظت محیط‌زیست و سازمان ملی
استاندارد ایران، فهرست کلیه خودروها و موتورسیکلت‌های تولید داخل و
وارداتی را با توجه به رتبه انرژی، که در برچسب انرژی آنها درج شده است،
به‌صورت برخط به سازمان اعلام نماید و برای اطلاع عموم، منتشر نماید.
تبصره 4ـ در
صورتی که خودروها و موتورسیکلت‌های موضوع این ماده‌فاقد برچسب انرژی مورد
تأیید سازمان ملی استاندارد ایران باشند، مصداق وسائط نقلیه ردیف (G) تلقی می‌شود.
تبصره 5ـ اشخاص
حقوقی واردکننده و تولیدکنندگان انواع وسائط نقلیه موضوع این ماده‌مکلفند
اظهارنامه مربوط به مالیات و عوارض شماره‌گذاری و همچنین مشخصات دقیق وسائط
نقلیه فروخته‌شده هرماه را حداکثر تا پانزدهم ماه بعد به‌نحوی که سازمان
اعلام می‌کند، به سازمان تسلیم و مالیات و عوارض متعلق به آن را پرداخت
نمایند. عدم پرداخت مذکور در مهلت مقرر، موجب جریمه غیرقابل بخشودگی به
میزان ده درصد (%10) مالیات و عوارض موضوع این ماده و در صورت تأخیر در پرداخت آن، مشمول جریمه‌های موضوع ماده (37) این قانون می‌شود.
تبصره 6ـ اشخاص
حقیقی واردکننده خودرو و موتورسیکلت مکلفند قبل از شماره‌گذاری، با مراجعه
به ادارات امور مالیاتی ذی‌ربط، مالیات و عوارض متعلق به آن را به ترتیبی
که سازمان تعیین می‌نماید پرداخت کنند. شماره‌گذاری وسائط نقلیه متعلق به
دولت و نیروهای نظامی و انتظامی نیز مشمول این ماده‌است.
تبصره 7-نیروی
انتظامی جمهوری اسلامی ایران (معاونت راهنمایی و رانندگی) مکلف است قبل از
شماره‌گذاری وسائط نقلیه وارد شده توسط اشخاص حقیقی، گواهی پرداخت مالیات
و عوارض را بررسی و از شماره‌گذاری وسائط نقلیه‌ای که مالیات و عوارض آنها
پرداخت نشده است، خودداری نماید.
پ ـ عوارض سالانه و عوارض سالانه
آلایندگی وسائط نقلیه
ماده 29ـ عوارض سالانه
کلیه وسائط نقلیه اعم از خودروهای سبک و سنگین و موتورسیکلت‌ها به‌شرح ذیل تعیین
می‌شود:
الف ـ وسائط نقلیه تولید داخل معادل
یک درهزار قیمت فروش کارخانه و وسائط نقلیه وارداتی معادل یک و نیم در هزار
مجموع ارزش گمرکی و حقوق ورودی مشمول عوارض سالانه می‌شوند. مأخذ محاسبه عوارض
موضوع این بند مأخذ مذکور در تبصره (1) ماده(28) این قانون
است.
ب ـ وسائط نقلیه در شهرهای آلوده تا
ده¬سال پس از تولید با مأخذ مذکور در تبصره (1)
ماده (28) این قانون و معادل یک‌بیستم نرخهای
مندرج در جدول ماده‌مذکور مشمول عوارض سالانه آلایندگی وسائط نقلیه علاوه بر عوارض
موضوع بند «الف» این ماده‌می‌شوند. پس از سال دهم تولید، هر سال به میزان ده‌درصد
(%10) به نرخ پایه
عوارض آلایندگی وسائط نقلیه مذکور اضافه می‌شود تا حداکثر به دو برابر نرخ پایه
افزایش یابد. وسائط نقلیه‌ای که نرخ عوارض سالانه آلایندگی آنها در جدول ذیل ماده
(28) صفر می‌باشد،
تا سپری شدن پنج‌سال از سال تولید، از پرداخت عوارض سالانه آلایندگی معاف می‌باشند
و پس از آن، وسائط نقلیه سنگین با نرخی معادل یک‌دهم نرخهای مندرج در ردیف (D) جدول ماده
(28) و سایر وسائط
نقلیه با نرخی معادل یک‌دهم نرخهای مندرج در ردیف (C) جدول مذکور
مشمول عوارض سالانه آلایندگی می‌باشند. در مورد خودروهایی که تولید یا واردات آنها
متوقف می‌شود، مأخذ محاسبه توسط سازمان و متناسب با آخرین سال تولید یا واردات
تعیین می‌شود. فهرست شهرهای آلوده که وسائط نقلیه با پلاک انتظامی متعلق به شهرهای
مذکور مشمول عوارض سالانه آلایندگی می‌شوند، حداکثر تا پایان دی‌ماه هر سال با
پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست و تصویب هیأت وزیران برای اجراء در سال بعد تعیین
می‌شوند.
تبصره 1ـ وزارت کشور
مکلف است با ایجاد سامانه الکترونیک متمرکز عوارض سالانه وسائط نقلیه، امکان
پرداخت و صدور الکترونیکی مفاصاحساب عوارض موضوع بندهای «الف» و «ب» این ماده‌را
برای مالکان و استعلام برخط میزان عوارض پرداخت نشده مربوط به وسائط نقلیه را برای
نیروی انتظامی و دفاتر اسناد رسمی فراهم کند.
تبصره 2ـ پرداخت عوارض
موضوع بندهای «الف» و «ب» این ماده‌برعهده مالک است. مالکان وسائط نقلیه مکلفند
عوارض مذکور هر سال را تا پایان همان سال پرداخت نمایند. چنانچه مالکیت وسائط
نقلیه مذکور پس از سال تولید تغییر نماید، پرداخت عوارض سالانه و عوارض سالانه
آلایندگی موضوع این ماده‌از سال انتقال بر عهده مالک جدید است.
تبصره 3ـ وسائط نقلیه‌ای
که گواهی اسقاط دارند، در سال اسقاط، مشمول عوارض بند «ب» موضوع این ماده‌نمی‌شوند.
تبصره 4ـ کلیه وسائط
نقلیه که قبل یا بعد از لازم‌الاجراءشدن این قانون شماره‌گذاری شده باشند نیز
مشمول عوارض موضوع این ماده‌می‌شوند.
تبصره 5ـ ثبت سند
انتقال وسائط نقلیه توسط دفاتر اسناد رسمی و یا تعویض پلاک توسط نیروی انتظامی
جمهوری اسلامی ایران (معاونت راهنمایی و رانندگی)، منوط به تسویه عوارض بندهای
«الف» و «ب» این ماده‌مربوط به وسائط نقلیه مورد معامله و سایر وسائط نقلیه متعلق
به انتقال‌دهنده و انتقال‌گیرنده است.
تبصره 6ـ پرداخت عوارض
موضوع بندهای «الف» و «ب» این ماده‌هرسال، حداکثر تا پایان همان سال، موجب
برخورداری از تخفیف به میزان بیست‌درصد (%20) است.
تبصره 7ـ پرداخت عوارض
مذکور پس از موعد مقرر مشمول جریمه غیرقابل بخشودگی معادل ده‌درصد (%10) عوارض سالانه
است و در صورت تأخیر بیش از یک¬ماه، علاوه بر جریمه مذکور مشمول جریمه‌ای معادل
دودرصد (%2) عوارض سالانه
به ازای هر ماه نسبت به مدت تأخیر است.
تبصره 8ـ در صورتی که
مالک یا مالکان خودروهای سبک و سنگین و موتورسیکلت از پرداخت عوارض موضوع این
ماده‌به مدت پنج¬سال از سال مالکیت، خودداری نمایند و یا مبلغ عوارض و جریمه
پرداخت‌نشده از پنج‌درصد (%5) نصاب
معاملات کوچک موضوع جزء (1) ماده
(3) قانون
برگزاری مناقصات مصوب 1383/01/25،
بیشتر شود، نیروی انتظامی موظف است براساس فهرست اعلامی وزارت کشور نسبت به توقف
وسائط نقلیه مزبور تا پرداخت بدهی اقدام کند.
تبصره 9ـ نیروی
انتظامی جمهوری اسلامی ایران و شهرداری‌ها مکلفند امکان دسترسی برخط به پایگاه
اطلاعات وسائط نقلیه خود را با رعایت طبقه‌بندی برای وزارت کشور فراهم کنند.
تبصره 10ـ وزارت کشور
موظف است نسبت به اطلاع‌رسانی در خصوص وظایف و تکالیف مالکان وسائط نقلیه به طرق
مقتضی از جمله از طریق ارسال پیامک اقدام کند.
آیین‌نامه
اجرائی این ماده‌ظرف سه‌ماه از تاریخ ابلاغ این قانون با پیشنهاد وزارت کشور به‌تصویب
هیأت وزیران می‌رسد.
ت ـ مالیات نقل و انتقال وسائط نقلیه
ماده 30ـ نقل و انتقال
انواع خودرو و موتورسیکلت، به استثنای ماشین‌های راهسازی، کارگاهی، معدنی، کشاورزی
و شناورها، مشمول مالیات نقل و انتقال به شرح ذیل می‌باشند:
تولید داخل به میزان یک‌درصد (1%) و وارداتی دو درصد (2%) به مأخذ
مذکور در تبصره (1) ماده
(28) این قانون
برای سال تولید. مأخذ محاسبه مالیات موضوع این ماده‌تا شش‌سال پس از سال تولید،
سالانه ده درصد (%10) همان مأخذ
کاهش می‌یابد و برای سالهای ششم به بعد، چهل‌درصد (%40) مأخذ یادشده است.
تبصره 1ـ ثبت سند
انتقال وسائط نقلیه توسط دفاتر اسناد رسمی و یا تعویض پلاک توسط نیروی انتظامی،
منوط به پرداخت مالیات نقل و انتقال موضوع این ماده و به ترتیبی است که سازمان
مقرر می‌کند. مراجع مزبور در صورت تخلف از این حکم، ملزم به پرداخت دو برابر
مالیات پرداخت نشده هستند.
تبصره 2ـ اولین انتقال
خودرو از کارخانجات سازنده و یا وصل کننده قطعات پیش ساخته
(مونتاژکننده) داخلی و یا واردکنندگان (نمایندگی‌های رسمی شرکتهای خارجی) به
خریداران و همچنین هرگونه انتقال به صورت صلح و هبه به نفع دولت مشمول پرداخت
مالیات نقل و انتقال موضوع این ماده‌می‌شود.
تبصره 3ـ نقل و انتقال
انواع خودرو و موتورسیکلت با پلاک انتظامی مناطق آزاد تجاری‌ـ صنعتی مشمول مالیات
موضوع این ماده نمی‌شود.
ث ـ مالیات خروج از کشور
ماده 31ـ سازمان مکلف
است بابت خروج هر مسافر ایرانی به جز موارد تبصره (1)
این ماده از مرزهای هوایی، دریایی و زمینی
وجوهی را به‌عنوان مالیات از مسافران دریافت و به حساب درآمد عمومی نزد خزانه‌داری
کل کشور واریز نماید. میزان مالیات مذکور در قوانین بودجه سنواتی پیش‌بینی می‌گردد.
تبصره 1ـ دارندگان
گذرنامه‌های سیاسی و خدمت، خدمه وسایل نقلیه عمومی زمینی و دریایی و خطوط پروازی،
دانشجویان شاغل به تحصیل در خارج از کشور (دارندگان اجازه خروج دانشجویی)،
بیمارانی که با مجوز شورای پزشکی جهت درمان به خارج از کشور اعزام می‌گردند،
دارندگان پروانه گذر مرزی و مرزنشینان، جانبازان انقلاب اسلامی که برای معالجه به
کشورهای دیگر اعزام می‌شوند، زائران ایرانی که در ایام اربعین حسینی
(ع) به مقصد عراق از کشور خارج می‌شوند و
ایرانیان مقیم خارج از کشور که دارای کارنامه شغلی از وزارت تعاون، کار و رفاه
اجتماعی هستند از پرداخت مالیات موضوع این ماده، مستثنی هستند.
تبصره 2ـ گردشگران،
ساکنین دائم یا موقت مناطق آزاد تجاری‌ـ صنعتی که صرفا از مبدأ مناطق مذکور به
خارج از کشور عزیمت می‌کنند، مشمول عوارض خروج از کشور موضوع قانون چگونگی اداره
مناطق آزاد تجاری‌ـ صنعتی جمهوری اسلامی مصوب 1372/06/07 با اصلاحات
و الحاقات بعدی و آیین‌نامه‌های اجرائی مربوط می‌شوند.
تبصره 3ـ نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
موظف است پرداخت مالیات خروج از کشور مسافران ایرانی که عازم خارج از کشور هستند
را به روشی که سازمان تعیین می‌نماید کنترل و از خروج مسافرانی که مالیات مزبور را
پرداخت ننموده‌اند، جلوگیری نماید.
ث ـ مالیات خروج از کشور
ماده 31ـ سازمان مکلف
است بابت خروج هر مسافر ایرانی به جز موارد تبصره (1)
این ماده از مرزهای هوایی، دریایی و زمینی
وجوهی را به‌عنوان مالیات از مسافران دریافت و به حساب درآمد عمومی نزد خزانه‌داری
کل کشور واریز نماید. میزان مالیات مذکور در قوانین بودجه سنواتی پیش‌بینی می‌گردد.
تبصره 1ـ دارندگان
گذرنامه‌های سیاسی و خدمت، خدمه وسایل نقلیه عمومی زمینی و دریایی و خطوط پروازی،
دانشجویان شاغل به تحصیل در خارج از کشور (دارندگان اجازه خروج دانشجویی)،
بیمارانی که با مجوز شورای پزشکی جهت درمان به خارج از کشور اعزام می‌گردند،
دارندگان پروانه گذر مرزی و مرزنشینان، جانبازان انقلاب اسلامی که برای معالجه به
کشورهای دیگر اعزام می‌شوند، زائران ایرانی که در ایام اربعین حسینی
(ع) به مقصد عراق از کشور خارج می‌شوند و
ایرانیان مقیم خارج از کشور که دارای کارنامه شغلی از وزارت تعاون، کار و رفاه
اجتماعی هستند از پرداخت مالیات موضوع این ماده، مستثنی هستند.
تبصره 2ـ گردشگران،
ساکنین دائم یا موقت مناطق آزاد تجاری‌ـ صنعتی که صرفا از مبدأ مناطق مذکور به
خارج از کشور عزیمت می‌کنند، مشمول عوارض خروج از کشور موضوع قانون چگونگی اداره
مناطق آزاد تجاری‌ـ صنعتی جمهوری اسلامی مصوب 1372/06/07 با اصلاحات
و الحاقات بعدی و آیین‌نامه‌های اجرائی مربوط می‌شوند.
تبصره 3ـ نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
موظف است پرداخت مالیات خروج از کشور مسافران ایرانی که عازم خارج از کشور هستند
را به روشی که سازمان تعیین می‌نماید کنترل و از خروج مسافرانی که مالیات مزبور را
پرداخت ننموده‌اند، جلوگیری نماید.
ج ـ عوارض برون شهری مسافر
ماده 32 ـ اشخاصی که
مبادرت به حمل و نقل برون‌شهری مسافر و فروش بلیط در داخل کشور با وسائط نقلیه
زمینی (به استثنای ریلی) و دریایی می‌کنند، مکلفند
پنج درصد (%5) بهای بلیط را
با درج در بلیط و یا قرارداد (صورتحساب)، حسب مورد، به عنوان عوارض شهرداری از
مسافران أخذ و هر ماه حداکثر تا پانزدهم ماه بعد به حساب شهرداری مبدأ سفر واریز
نمایند. واریز عوارض مذکور بعد از موعد مقرر موجب تعلق جریمه‌ای به میزان دو
درصد(%2) به ازای هر
ماه تأخیر خواهد بود. اختلاف و استنکاف از پرداخت عوارض موضوع این ماده مشمول
ماده (77) قانون
شهرداری مصوب 1334/04/11
با اصلاحات و الحاقات بعدی خواهد بود. آراء صادره در این خصوص، قابل اعتراض در
دیوان عدالت اداری است.
ماده 33ـ مالیات و
عوارض موضوع این فصل به‌عنوان اعتبار مالیاتی محسوب نمی‌گردد. مالیات و عوارض
موضوع مواد (28) و (30) این قانون به‌عنوان
هزینه قابل قبول مالیاتی پذیرفته می‌شود.
ماده 34ـ سازمان موظف
است برای کلیه مودیان این قانون امکان اظهار و پرداخت مالیات موضوع فصول ششم و
هفتم را از طریق سامانه مودیان فراهم کند.