مصوب 1378/4/5 شوراى عالى تأمین اجتماعى
ماده1 .اشخاص حقوقى که از ارائه دفاتر قانونى بـه سـازمان خـوددارى و در تمام یا برخى از ماه هاى هر سال مالى صورت مـزد و حقـوق و حـق بیمـه کارکنان خود را به سازمان ارسال و پرداخت نکرده باشند، مشـمول اعمـال ماده 40 قانون منحصراً براى سال مالى و یا ماههاى مذکور قرار مى گیرند.
ماده2.دستمزد کارکنان اشخاص حقوقى مذکور موجود در حوزه هاى مالیـاتى که براساس آن مالیات تکلیفى تعیین و دریافت گردیده است در هر سال مالى مبناى محاسبه و مطالبه حق بیمه آنان به صورت علی الرأس قرار مى گیرد.
تبصره.در مواردى که دستمزد مبناى پرداخت مالیات تکلیفى در حوزه مالیاتى موجود نباشد و یا امکان دسترسى به آن وجود نداشته باشد، هزینه هاى حقوق و دستمزد و سایر هزینه هاى مرتبط با آنها مندرج در اظهارنامه مالیاتى شخص حقوقى موجود درحوزه مالیاتى مربوط به سال مالى موردنظر، مبناى محاسبه و مطالبه حق بیمه بهصورت على الرأس قرار مى گیرد.
ماده3.در کلیه مواردى که امکان دسترسى به هزینه هاى دستمزد از طرق مندرج در ماده 2 و تبصره آن میسر نگردد، سازمان تأمین اجتمـاعى مجـاز است با بررسى هاى کارشناسى و با درنظر گرفتن پروانه بهره بردارى کارگـاه، تعداد کارکنان آن در سال یا ماه هایى که صورت مزد و حقوق و حـق بیمـه ارسال و پرداخت نموده است و عنداللزوم با استفاده از تعداد کارکنان شاغل در فعالیتهاى مشابه، تعداد کارکنان شخص حقوقى را تعیین نماید. در این حالت دستمزد مبناى محاسبه حق بیمه به صورت علی الرأس از رابطـه زیـر به دست می آید. «جمع حداقل و حداکثر دستمزد ماهانه مشـمول کسـر حـق بیمـه زمـان محاسبه ضرب در2 ،نتیجه آن تقسیم بر سه سپس ضرب در تعداد کارکنان برآورد شده و تعداد ماه هاى مورد نظر سال مالى»
ماده4.این آیین نامه مشتمل بر 4 ماده یک تبصره دردویست و نودو نهمین جلسه شورای عالى تأمین اجتماعى مورخ 1378/4/5 به تصویب رسید.