مالیات برارزش افزوده را بهتر بشناسیم
(بخش هفتم-تفاوت تشخیص دردو قانون)
تفاوت تشخیص دردو قانون مالیات های مستقیم و قانون مالیات برارزش افزوده
(دو روش تشخیص در دو رسیدگی به یک پرونده)
اگرچه در یک نظام مالیاتی مطلوب می بایست مبنای تشخیص در دو حوزه یکسان باشد اما به دلایل زیر در خیلی از موارد یکسان نبودن فروش تشخیص این دو بخش اجتناب ناپذیر می باشد.
1-عدم ارائه دفاتر، اسناد و مدارک توسط مودیان
2-متفاوت بودن مبانی نظری و اقتصادی، اعمال معافیت های متفاوت، نرخ متفاوت، دوره های زمانی متفاوت، مبنای شناسایی متفاوت فروش به دلیل متفاوت بودن مبانی و ...
3-پایین بودن فروش های تشخیص در حوزه عملکرد در برخی از اصناف نظیر رستوران ها، آژانس های هواپیمایی، هتل ها، و ..، در حالی که در حوزه مالیات برارزش افزوده به دلیل اینکه بر مبنای فروش های واقعی مالیات و عوارض ارزش افزوده از مصرف کنندگان دریافت می گردد فروش های تشخیصی به واقعیت نزدیک تر است و می تواند در سال های بعد نیز مبنای تشخیص فروش واقعی در حوزه عملکرد باشد. این همان موضوعی است که می تواند یکی از دستاوردهای مهم اجرایی مالیات برارزش افزوده تلقی گردد.
در اغلب کشورهای مجری مالیات برارزش افزوده، نرخ اعمال این مالیات بالاتر از 15% می باشد در حالی که نسبت مالیات برارزش افزوده وصولی به مجموع درآمدهای مالیاتی صرفا 30 تا 40% است در حالی که در کشور ما با نرخ 9% در سال 1395 سهم مجموع درآمدهای مالیات و عوارض ارزش افزوده وصولی بیش از 50 % درآمد های مالیاتی را تشکیل می دهد.
این موضوع قبل از اینکه مبیین عملکرد خوب در حوزه مالیات برارزش افزوده باشد بیانگر ظرفیت بالقوه مالیاتی ستانی در حوزه عملکرد می باشد.
البته در این دو حوزه برای تطبیق بیشتر باید سرعت تبادل اطلاعات بین حوزه عملکرد و ارزش افزوده افزایش یافته و در مواردی که امکان دارد مبانی تشخیص فروش این دو حوزه را از طریق اصلاح قانون به هم نزدیک نمود.